Taft

Uwielbiam czytać książki i się nimi rozkoszować, przeżywać każde zdanie i wejść w świat emocji, które serwuje autor. Nie zawsze jest mi to dane, gdyż niektórzy mają tendencję do przegadania fabuły. Książki Ann Patchett są niezwykłe. To powieści specyficzne, klimatyczne i dopracowane. "Taft" w doskonały sposób obrazuje specyfikę tej prozy. Postaram się ją przybliżyć tak, byście zrozumieli jej fenomen.

Główna bohaterka to siedemnastoletnia Fay Taft. Dziewczyna, która pojawia się w lokalu prowadzonym przez Johna Nickel'a, czarnoskórego, dojrzałego już mężczyznę. Relacja jaka nawiązuje się między tą parą bohaterów powoduje w mojej głowie wiele ścieżek interpretacyjnych. Ich relacje podane są w sposób zdawkowy, nieco tajemniczy i zdecydowanie niedopowiedziany. Taka właśnie jest cała książka. Czytając, ma się ochotę zajrzeć na ostatnią stronę, z nadzieją, że autorka chociaż tam, wprost nazwie relacje łączące tę parę. 

Główni bohaterowie łańcuchem powiązań wprowadzają innych bohaterów. Poznajemy brata Fay, Carla, który ma problemy z narkotykami. Rodzeństwo próbuje odnaleźć się w nowym środowisku, gdyż przenieśli się do ciotki i wujka, którzy wspierają ich po śmierci ojca. Historia właściciela baru wygląda nieco inaczej. On stracił kobietę, o którą kiedyś się starał, z którą ma syna. Stracił, gdyż wyprowadzili się z miasteczka, gdzie próbowali wspólnie ułożyć sobie życie. 

Dwójka głównych bohaterów przeżywa swoje problemy, stara się nie zagubić w codzienności, która regularnie serwuje im coraz trudniejsze do przebrnięcia przygody.

Książka opowiada właśnie o codzienności, ale w jaki sposób! Uważam, że autorka z prawdziwym mistrzostwem przedstawia ludzkie dylematy i tragedie. Jest to proza niezwykle empatyczna, a czasem nawet irytująca, bo gdy już zaczyna się układać, okazuje się, że to były tylko pozory. 

Utwór zawiera również wiele aspektów uwarunkowanych kulturowo i społecznie. Relacja czarnoskórego mężczyzny z białą dziewczyną, niedojrzałej z dojrzałym. To zestawienie uświadamia odbiorcy, że każdy wobec życia jest równy. Każdy traci, pożąda, pragnie, niezależnie od statusu i innych czynników. 

Książkę poleciłabym każdemu, kto ma ochotę na prozę skłaniającą do przemyśleń. Nie uważam, by ta powieść była lekka. Mam wrażenie, że każdy odczyta ją w wyjątkowy i charakterystyczny tylko dla siebie sposób. W gąszczu współczesnej literatury przyjemnie jest sięgnąć po książkę tak refleksyjną.