Marketingowo trafiona

Tak bardzo czekałam na książkę Anny Ficner-Ogonowskiej "Szczęście w cichą noc". Gdy tylko miałam możliwość, by ją przeczytać.. zarezerwowałam sobie weekend tylko dla mnie i dla tej porywającej prozy.. Spodziewałam się wielu ciekawych wątków osnutych wokół przygotowań do świąt, a w moich rękach spoczęła niewielkich rozmiarów książeczka, w której znalazłam sporo pustych przestrzeni, rozdział z przepisami świątecznymi i tak niewiele treści, że aż zrobiło mi się żal.. żal tego zarezerwowanego dla książki weekendu i tego oczekiwania na kolejne fantastyczne przygody, gdyż do tej pory wspominam losy bohaterów opisane w poprzednich książkach i to specyficzne ciepełko, które z nich biło.

Przyznam szczerze, że emocje związane z czytaniem lektury opadły niezwykle szybko. Okazało się, że treści jest w niej tak niewiele, gdyż akcja opisuje kilka dni przygotowań do świąt Bożego Narodzenia i wspólną Wigilię. Koncepcja niby ciekawa, spotykamy wszystkich bohaterów, ale cóż z tego, jak nic więcej się w tej książeczce się nie zmieściło.

Po przeczytaniu mam tak ogromne poczucie, że ktoś ze mnie zakpił, że prawa rynku żądzą się innymi prawami niż prawa czytelniczych oczekiwań. Mam wrażenie, że zostałam spławiona, potraktowana jakoś tak po prostu źle, że w tym momencie ważniejsze okazało się wydanie historyjki na potrzeby świąt, która sprawi, że ludzie będą ją kupować, bo pozostałe pozycje tej autorki sprzedają się bardzo dobrze i cały czas są na listach najczęściej kupowanych książek, więc i ta okaże się marketingowym sukcesem. Jakoś tak mi źle z tego powodu. Być może dlatego, że też się nabrałam, być może dlatego, że czasem (a w tym przypadku - zdecydowanie!) prawa rynku mnie bardzo irytują..

Do książki mam ambiwalentny stosunek, więc jeśli macie ochotę.. kupujcie, a jeśli nie.. tym razem zachęcać nie będę. Polecałabym trzy poprzednie książki tej autorki, bo uważam, że to naprawdę dobra polska proza na każdą okazję. Ma w sobie ciepło i klimat. Jest godna polecania i przeczytania. Kontynuacja, o której dziś piszę, uważam, że poza chwytem marketingowym trafionym w punkt, nie ma innych atutów, na których temat warto byłoby się rozwodzić.

A szkoda!