Uszkodzony erotyk

Już dawno nie miałam okazji pisać o książce, która okazała się nietrafionym pomysłem. Teraz z pewną dozą nieśmiałości właśnie taką recenzję spróbuję Wam przedstawić. Dziś książka Katarzyny Michalak "Czarny Książę". Jest to pozycja, po którą sięgnęłam z sentymentu do jej "Mistrza", ponieważ cały czas twierdzę, że to była naprawdę przyjemna propozycja naszej rodzimej prozy erotycznej. Być może w mojej ocenie "Mistrza" górowały emocje, ale cały czas pamiętam, że kupiłam ten pomysł na fabułę i czytałam książkę z przyjemnością.

Wiem, że łatwo krytykować i negować cudze pomysły, ale sztuką jest uzasadniać swoje zdanie, więc muszę zacząć od fabuły, z jaką tym razem przyszło mi się zmierzyć. Główna bohaterka - dziewicza Konstancja trafia w ręce przebiegłej ciotki, która postanawia dzięki dziewczynie zyskać sławę na dworze Czarnego Księcia. W tę treść wplecione są fantazje erotyczne, dziwne relacje między bohaterami i oczywiście motyw seryjnego mordercy, który zabija grzesznych ludzi. O miłość (a raczej o ciało) Konstancji postanawia ubiegać się Czarny Książę, a także inspektor de Bries. Drugi odpuszcza, ponieważ wie, że Czarny Książę zawsze dostaje to, czego zapragnie. Główni bohaterowie są na zmianę podejrzewani przez inspektora o seryjne mordowanie kolejnych osób. Oczywiście sprawa wyjaśnia się dość szybko, ale liczne komplikacje prowadzą do równie licznych zgonów.

Czytając, miałam wrażenie, że ktoś ze mnie kpi. Czytałam doskonałą książkę "Malarz cieni" Martina Estebana o Kubie Rozpruwaczu, czytałam również "Pachnidło" Patricka Süskinda, a także klasyków "Romea i Julię" Szekspira, a nawet powieści Markiza de Sade, które bywają bardzo dosadne i kontrowersyjne, ale ta książka, która w moim odczuciu jest jakąś dziwną kompilacją przytoczonych przeze mnie treści jest wielką pomyłką.

Wulgarne fragmenty erotycznych scen, które bywają dygresjami, oderwanymi od fabuły, wątpliwych walorów estetyka, a także przerażająco infantylna treść i dziwni bohaterowie, pełni nieuzasadnionych sprzeczności i dziwnych zachowań. W tej książce absolutnie nic do siebie nie pasuje. Przyznam szczerze, że jestem zaskoczona, iż wydrukowaną taką powieść. Wiem, że pomyłki bywają bolesne, przykro mi, że krytykuję czyjąś pracę, ale ten jeden, jedyny raz byłabym naprawdę niesprawiedliwa, gdybym doszukiwała się w tej książce jakiegokolwiek pozytywnego drobiazgu.

Gorąco zachęcam do czytania "Czarnego Księcia" wszystkich, którzy mają ochotę skonfrontować moją recenzję ze swoim odbiorem. Byłabym też szczęśliwa, gdyby ktoś, kto czytał tę książkę napisał w komentarzu swoje zdanie na jej temat. Zdaję sobie sprawę, że nie jestem wyrocznią i bardzo chętnie podejmę dyskusję na temat tej recenzji. Być może zwrócicie moją uwagę na coś, co jest godne dostrzeżenia i zmieni mój punkt widzenia, bo ja tak bardzo nie lubię krytykować cudzej pracy.